2008 Fucking Years…

2007, 31 დეკემბერი

16:15 – ტფუი ბლიად, რა სიცივეა საბნის გარეთ – მითხრა ფეხის თითმა, რომელიც გარემომცველი ატმოსფეროს ანალიზისთვის დიდი სიფრთხილით გავყავი საბნის გარეთ. ოთახში მართლაც ციოდა იმიტომ, რომ აივანზე ”ორი წუთით” გასულ მამაჩემს უკვე კაი ნახევარი საათია ოჯახური სითბო გასანიავებლად ქონდა გატანილი საერო სამსჯავროზე.
-დაკეტეთ ბლიად კარი – საბნის ქვეშიდან ამოვიყვირე მე და საბნის მარჯვენა მხარე ამოვიკეცე… მიბერავდა…

17:37 – ამმ… ჩაი ცივია ხო.. 20 წუთში იქ უნდა ვიყო უკვე, რა არის რა ბლიად – უკმაყოფილო სახით მოვხვრიპე პოლარულ ტემპერატურას მიახლოვებული ჩაი, კურტკაში შევძვერი და სახლიდან გამოვძვერი. 20 წუთში სამსახურში უნდა ვიყო და მერე, სავარაუდოდ, დილამდე ათას მთვრალ ყლეს უნდა დავუსხა ”კიდევ თითო”, რომ ღმერთთან სიახლოვე ერთხელაც შეიგრძნონ. ბლიად… რა გავა ამ ყინვაში გარეთ…

20:47 – უკვე აქ ვარ. ”ბარი ტრეფიკი მოგესალმებათ” – მიღიმის წარწერა. რა კარგია მამენტ, ჯერ კაციშვილი არაა, ეს არაყი შეგვიძლია ჩვენვე დავლიოთ მშვიდად და წყნარად. სანამ აქ პირველი მერცხლები მოვლენ და დენთისსუნად აყროლებულ საახალწლოდ დაუთოვებულ ტანსაცმელს შესანახად საწყობში გამატანენ, ასეთს სამს ჩავცლით ჩვენ. ასე რომ მოდი, ამ პატარა ჭიქით (პატარაში მართლა პატარა ჭიქა იგულისხმება, არანაირი 100, 200 და მეტი გრამი) და დიდი გულით, ჩვენს ჩახუტებას… მოკლედ, სტანდარტები, ოღონდ დიდი რაოდენობით, განუზომლად, საღამოს 6-დან 12 საათამდე, მგონი ახალი წლის სანახავად თავისუფლებაზე გახედვასაც მოვასწრებთ… აჰა, რუსთავი ორის კამერა… ”5 იანვარს მოდით და მომეცით მე, მე თქვენ გპირდებით მთელი წლის განმავლობაში ყოველდღე…” მერე აღარ მახსოვს რა ყლეობები ვილაპარაკე, მაგრამ ერთი ფაქტია, რომ ”Их было не мало…”

02:36 – ”ყვავა, ერთიც გაამეორე რა…”
”…კიდევ ორი ვოდკა რედ ბულით…”
”…სამი ჯეკი…”
…
აქ უკრავს დიჯეი და რატომღაც ყველას გონია, რომ მე ძალიან ბედნიერი სახით ვტრიალებ და ვუსხამ მათ ათასგვარ სისულელეს, ათას ყლეობას ვაჯანჯღარებ შეიკერში და ამდენი ერთმანეთში არეული ყლეობის სუნისგან ერთი სული მაქვს სადმე, უახლოეს კუთხეში ერთი კაი გულიანად ვარწყიო, მოვიშორო ყველაფერი, რაც გულზე მაწევს და იდეაში ის მიხატული ღიმილიც, რომელიც აგერ უკვე ორიოდე საათია ვითომ ახალი წლით გახარებულს მახატია სახეზე იდიოტივით (ან შეიძლება უკვე აღარც მახატია, იმდენად დაღლილი ვარ), ნარწყევს გადავაყოლო… ბრრ, რამ შეკრიბა ამდენი სირი ერთად…

08:12 – პრემიის და ბონუსების გარეშე დარჩენილი ვზივარ ტაქსში სხეულით, გულით იმ სირს ვაგინებ, ვინც ახალ წელს მუშაობაზე დამიყოლია, სხეულით რწყევის შემორჩენილ გრძნობას ვებრძვი და სულით კი უკვე მესამე სიზმარს ვნახულობ ჩემს გაღუღუნებულ ლოგინში, გაფუმფულებულ ბალიშში მაქვს თავი ჩაფლული და მძინავს. რა კარგია თურმე ძილი.

სახლში მეკვლე ვარ… მაგრამ მძლავრად მახატია ეს ფაქტი, ისედაც მძიმე და ამჯერად მთელი ღამის დაგროვილი ტყვიით გატენილ ბატინკებს ”In random order” ვისვრი სადამდეც ფეხი მიმიწვდება, კურტკასაც სადღაც ნახევარ გზაში ვტოვებ და ნახევრად შარვალჩახდილი, იმის მაგივრად რომ დავიძინო, ამ ყლეობა აპარატთან ვზივარ და ახალი წლის ტკბილი მოგონებების სტატიას ვწერ. მოსაკლავი არ ვარ ამის მერე?

Happy fucking Year!!!

ავტორი: BigCrow

Musician, Videomaker, Writer View all posts by BigCrow