ყვავის ბუდე

გაბრაზებული ვარ, აი ძალიან გაბრაზებული ვარ, ისე გაბრაზებული, რომ ეს კლავიატურა ძალიან რომ არ მიყვარდეს, ფანჯრიდან ვისროდი. ეს პოსტიც, რომელიც მთლიანად ეხმიანება სათაურს, გაბრაზებულ გულზეა დაწერილი და სულ ყლეზე მკიდია, თუკი ვინმე იტყვის – ოჰ, გაბრაზებული ხარ და იმიტომ ამბობ მასეო.

დიახაც, რომ გაბრაზებული ვარ და მიზეზიც მაქვს, თანაც ისეთი, ლამის შვილის მკვლელობას  რომ უტოლდება და შესაბამისად, შურისძიების სურვილიც მამოძრავებს, ოღონდ არ ვიცი ვიზე ვიძიო შური და როგორ.

საქმე იმაშია, რომ გემახსოვრებათ ალბათ ჩემი საიტი, რომელიც ლამისაა ბლოგზე ადრე მქონდა შექმნილი, სადაც ჩემი გაკეთებული ლამაზი და საყვარელი ბეჭდები და გიფები ეყარა, სმაილიკებითურთ. მისამართიც გემახსოვრებათ ალბათ – Stamp.Caucasus.net (ვინც ჩემდათავად კავკასუსზე აიღოს დღეიდან ჰოსტინგი), ჰოდა ამ საიტმა პატიოსნად იმსახურა ოთხიოდე წელი, სანამ ამ რამდენიმე დღის წინ არ აღმოვაჩინე, რომ გაითიშა. ცხადია გავოცდი, თუმცა ძალიანაც არა, რამდენჯერმე ადრეც მოუვიდა ასე და რამდენიმე საათში გამოსწორდა. მაგრამ როცა მთლი დღე გავიდა ისე, რომ არაფერი შეცვლილა, შევშფოთდი და ადმინსტრაციას დავუკავშირდი.

და აი, სამდღიანი არაინტენსიური მიმოწერის შედეგად დადგინდა, რომ ჩემი ოქრო და შვილივით საყვარელი საიტი, რომელიც მხოლოდ იმიტომ მქონდა ამ დედამოტყნულ ჰოსტინგზე, რომ თავიდან ავიღე ეგ სახელი და შემდეგ გადატანას მოვერიდე, გაუთიშავთ იმიტომ, რომ ამ ნომერზე მოგვიანებით კიდევ რაღაც ყლე საიტები ყოფილა რეგისტრირებული, რომლებიც არავინ იცის საიდან გაჩნდა. საოცარი იქნებოდა ალბათ ჩემი პრეტენზიები ე.წ. უფასო ჰოსტინგის მიმართ, ამ ”უფასო” დედამოტყნულობაში რომ 70 ლარს არ ვიხდიდე თვეში, ინტერნეტის გადასახადის სახით.

მაშ ასე, კიდევ ერთი გაკვეთილი და მაგალითი მეგობრებო, არ შეიძლება ენდო არცერთ ქართულ ჰოსტინგს, რაც არ უნდა საიმედო და სტაბილური ჩანდეს ის. ამ საიტს კი ეშველება რამე, ბოლო ბოლო რამე ცალკე დომეინს ავიღებ და იმას დავჰოსტავ სადმე, მაგრამ კავკასუსის ყლე მიდგომას რომა რ ეშველება საკითხისადმი, მაგაშია საქმე.