ყვავის ბუდე

[ პირველი ნაწილი ]

ეს პოსტი დაიწერა დიდი ხნის წინ, შორეულ 2006 წელს, ოღონდაც ის არ დაწერილა ბლოგზე, დაიწერა ბლოგისთვის ჩვენს (მონაწილე პირების) მიერ ბლოკნოტში, თუმცა ბოლომდე აკრეფა არა და არ ეღირსა. ეს ბლოკნოტი ახლა ვიპოვე და გადავწყვიტე დავასრულო მისი გადმოკრეფა აქეთ და გამოვამზეურო. მაშ ასე, ვიწყებთ. ნაწერში გამოყენებულია უწმაწური ლექსიკა.

პ.ს. ვინაიდან და რადგან ამ ბლოკნოტში სამივე მონაწილე პირი ვჯღაბნიდით (მე, მროველა და მოგვიანებით შო), ამიტომ თითოეულ ნაწერს წინ ავტორსაც ვუწერ.

14.07.2006. [ 16:10], ყვავა: ჩემი ძუძუ მოვტყან. ახლახანს, ეს წუთებია ამოვედით მდინარიდან. ნუ დოზა წაღებული გვქონდა თან, იქვე მდინარეშივე ჩავყარეთ ქვები – მაგიდად და სკამებად და ფეხები – გასაგრილებლად… ნუ ვსვით. ახლა ორ საწოლზე განივად ვწევარ და კაიფის უმაღლეს სტადიაში ვარ. შომაც დარეკა, გზაშია უკვე, საათნახევარში აქაა, მანამდე წავუძინებ ცოტას…

[22:57],  ყვავა: დაგვენძრა საბოლოოდ. კოფევარკით ვსვამთ. გავზომეთ და სულ რაღაც 5 ჭიქა ჩადის. თითო უკვე დავლიეთ. შომ ფონად დიმუ ბორგირი მოითხოვა, ე.ი. პიზდეცი ჭირს.

შო: ვეთანხმები წინა ორატორს, კოფევარკით სმა – ეს პიზდეცია. ახლა ცოტას დავიცდით და კიდევ ერთს ვაჯახებთ, გვისურვეთ [წარმატება]…
…ყვავა ლაპარაკობს… იმ გრძნობას გაუმარჯოს, რასაც ჩვენ განვიცდით ერთმანეთის…რომლის გამოს კოფევარკიდან ვსვამთ…და დიმუს ვუსმენთ…

ბლეკი ყლეობაა (ც) ყვავა… და დალია…

ყვავა: მეორეც დავლიე., ჩემი კარგიც მოვტყან… რამდენზე ავედი? კარგია მგონი.. საუკეთესო ხალხს ვკარგავთ, შო დაეცა, მაგრამ როგორც ნამდვილ მებრძოლებს შეშვენით, ჩვენ მის გვამზე გადავაბიჯეთ და ახლა მესამეს გავიკეთებთ ვენაში… ან ტრაკში…

[აქ მოდის მროველას რაღაც გაურკვეველი ნაწერი, რომლის გაშიფრვაც ჩემს ძალებს აღემატება, ამიტომ სურათად დავდებ]

მროველას მანუსკრიპტები

[ გაგრძელება მესამე ნაწილში ]