ორი წლის წინ ომი იყო. არც პირველი და არც ბოლო საქართველოს ისტორიაში, მაგრამ პირველი და იმედია ბოლო, რომელშიც მე მივიღე მონაწილეობა. მას შემდეგ 2 წელი გავიდა, მაგრამ დიდად არაფერი შეცვლილა. თუმცა საინტერესო იქნება ალბათ იმის გახსენება, რაც მაშინ ხდებოდა. გთავაზობთ ჩემს ძველ ჩანაწერებს, რომლებიც ამ ომის დროს ჩავიჯღაბნე და მის შემდეგ დღეებში, სანამ ცხელი იყო, აღვადგინე და დავწერე. მაშ ასე:
- მე ომში – პირველი ნაწილი
- მე ომში – მეორე ნაწილი
- მე ომში – მესამე ნაწილი
- ომი ჩემში – მეოთხე ნაწილი
- ცხინვალი თუ სახლი? – მეხუთე ნაწილი
და აქვე ამ ყველაფრის ფონზე დაწერილი გაბრაზებული პოსტი:
ასე იყო ეს ამბები. დღეს კიდევ გოშკას დაბადების დღეა, რომელსაც უკვე მეორე წელია მის გარეშე ვხვდებით. ეჰ…
პ.ს. ბონუსად – შარშანდელი 7 აგვისტო.
ყვავის ბუდე 
აუ, შენ ხარ ამ მთავრობის მოსყიდული ვითომ პატრიოტი. ყველა და ყველაფერი ***ზე გკიდია და ფულის გამო რას არ მისცემ.
სააკაშვილმა რომ ზანგები ახსენა, შენც გიგულისხმა!!!
ესეც ასე :)
ა, ეგ მე ვარ? როგორ ვარ?
წაიკითხე ნაშრომი?
რა მნიშნველობა აქვს, შე უტვინოვ! ახლა გაგახსენდა ომი, როცა ომის წლისთავია! გაგხსენებოდა ახალ წელს, გაგხსენებოდა 2 კვირის წინ….
მე არ მჯერა თქვენი :((
თაახსსირები ხართ ყველანი :((
გაეთრიეთ აქედან :((
ზურიუს, დატოვე პერიმეტრი, მთვრალი ვარ და ბავშვი უნდა გავაღვიძო..
lol [komentarebi]
მეგალოლ
:(
მე ის მომეწონა თავიდანვე ეროვნული ჩმორიზმი
კიდევ ეგეთ სტილშია დაწერილი ის მომეწონა ქართული მწერლობის 9 ტომის დასაწყისშია მეცხრამეტე საუკუნე – იქაც კაი პონტები ჩითავს : yes