ბირთვული ზამთარი
მოგესალმები პუბლიკავ
თუკი ამ პოსტს ხედავ, ესე იგი დომენის, bigcrow.ge-ს ტრანსფერმა წარმატებით ჩაიარა და შეგიძლია მომილოცო. თუ ვერ ხედავ, მაშინ… მაშინ რა ეწერება აქ, არანაირი აზრი არ აქვს შენთვის.
მე დავბრუნდი!
ბოლო ორი წლის განმავლობაში ბლოგზე დავწერე სულ 20 პოსტი. 20 პოსტი – 24 თვის განმავლობაში. სირცხვილი და თავის მოჭრა. იყო დრო, როდესაც 24 პოსტს თვეში ვწერდი, ახლა კი საშუალო რაოდენობა რომ გადავთვალოთ, თვეში თითო პოსტია და სამი თვე უბრალოდ შესვენება. ეს უხეშად.
მიზეზი, ცხადია იმაში არ არის, რომ საწერი არაფერია, ან საპოსტი ან მეზარება. საწერის მეტი რა არის, აიღე ყველაფერი, რაც თავში მოგივა და გაუშვი ბლოგზე. ყოველ შემთხვევაში, ასეთი ფორმულა მუშაობდა ადრე აქ და საკმაოდ წარმატებულადაც მუშაობდა. ახლა კი დავიწყებ წერას რაღაცაზე, გადავხედავ, “ეე, ამას ვინ წაიკითხავს” და ან ვშლი, ან უკეთეს შემთხვევაში დრაფტში ვაგდებ. აღარც ლამაზ სურათებს ვდებ, უბრალოდ გულს რომ უხარია ხოლმე მათი თვალიერება, არც არაფერს. მოკლედ, საკუთარი ცენზურის მსხვერპლი გახდა ყვავის ბუდე.
Нихуя собачего! ასეთი რამე აქ აღარ მოხდება. ასეთი რამის გაკეთება საკუთარი ბლოგისთვის ჩემი მხრიდან არის უსაშინლესი უმადურობა. სხვა თუ არაფერი, ბევრ რამეს, რასაც მივაღწიე ან ცოტა დამაკლდა მიღწევამდე, აქაურობას უნდა ვუმადლოდე. ასე რომ, 2013-ო წელო, პაშოლ კ ჩორტუ, მივესალმოთ ახალ, 2014 წელს და დაწეულ სტანდარტებს, ასე ვთქვათ შესუსტებულ ფილტრს. ავე!
ფილტრი შესუსტდა თუ არა, მაშინვე გამოჩნდა პირველივე ფოტო, რომელიც ამ პოსტის ბოლოს დაამშვენებს.
წეღან მეილი მივიღე. საერთოდ მეილებს ხშირად ვიღებ ხოლმე, ასე რომ დიდი განსაკუთრებულიც არაფერია ამაში. მაგრამ ეს მეილი ვორდპრესისგან იყო, რომელმაც 2012 წლის აქტივობები წარმომიდგინა, საკმაოდ ლამაზი, ფლეშ ანიმაციის სახით.
გადავხედე ამ რეპორტს და შემრცხვა. მაშინ, როდესაც ადრე თვეში 10-15 პოსტს ვწერდი საშუალოდ, მთელი 2012 წლის განმავლობაში ჩემმა ნაღვაწმა შეადგინა 14 პოსტი. ანუ თვეში თითო და ორიც რიგგარეშე. საოცარია, რატომღაც მეტი მახსოვდა. სიზარმაცევ, ძალსა შენსა.
რეპორტი კი იმდენად ლამაზი და მონდომებით გაკეთებულია, რომ მისი არგაზიარება ცოდვაა. ასე რომ ინებეთ. იმდენად მესიამოვნა, რომ ამ ყველაფრის დაწერაც კი არ დამეზარა.
ამ ლინკზე დაჭერით შეგიძლიათ იხილოთ რეპორტის სრული მშვენება. ანუ 2012 წელი ყვავის ბუდეში.
შესადარებლად – 2011 წლის რეპორტი.
მოგესალმები პუბლიკავ.
დღეს რატომღაც, ჩემთვის აუხსნელი მიზეზით, კრეატიულობამ და ხელების ფხანამ შემომიტია. ეს ისეთი რამეა, რომლის უყურადღებოდ დატოვებაც არ ღირს, თორემ მეორედ როდის მოხდება მსგავსი რამე, არმაზმა უწყის. ამიტომაც გადავწყვიტე მომენტის გამოჭერა და ყოველდღიური პოსტვის კვირეული გამოვაცხადე.
იმისათვის, რომ ჩემი ყოველდღიური შედევრები, რომლებსაც ამ ერთი კვირის (თუ კარგ ხასიათზე დავრჩები, მეტისაც) განმავლობაში მოგაწვდით, ადვილად ნახოთ ხოლმე, რამე არ გამოგრჩეთ და უბრალოდ, მე მასიამოვნოთ, ყველას მოგიწოდებთ ბლოგის გვერდების დალაიქება/დაცირკლებისკენ. ფეისბუქის გვერდის ლინკი და Google+ გვერდის ლინკი ამაში დაგეხმარებათ.
გარდა ამისა გირჩევთ ძველ პოსტებსაც გადახედოთ. ბლოგის არსებობის 6 წლიანი ისტორიის მანძილზე ბევრი კარგი რამე დაგროვდა. ამის გაკეთება შეგიძლიათ როგორც არქივების მონახულებით, მარჯვენა მენიუში, ასევე შემთხვევით პოსტის ლინკით. მისი პოვნა ასევე შეგიძლიათ მარჯვენა მენიუში და საერთოდაც, მარჯვენა მენიუში ბევრი კარგი რამის პოვნა შეგიძლიათ.
პოსტს კი ერთი გამამხნევებელი სურათით დავამთავრებ:
ვადასტურებ, რომ წავიკითხე, გავეცანი და ბოლომდე ვეთანხმები ზემოთმოყვანილ წესებს.
ჩვენ, ყველამ, რეგისტრაციის პირველი პროცესი სამშობიაროში გავიარეთ, მაგრამ არავის გვახსოვს როგორი იყო ეს. ალბათ იმიტომ, რომ ამ პროცესში აქტიური მონაწილეობა არ მიგვიღია. შემდეგ რეგისტრაცია საბავშვო ბაღში, საბუთების შეტანა სკოლაში, თუკი რამე დამატებით წრეებზე დავდიოდით, იქაც გვექნება გავლილი რამდენიმე პროცესი რეგისტრაციისა. დამთავრდა სკოლა, რეგისტრაცია უმაღლესში. ჰო, კინაღამ დამავიწყდა, კაცობრიობის უკეთეს ნახევარს კიდევ გვემატება რეგისტრაცია სამხედრო კომისარიატში. შემდეგ მეზობელს ალუმინები მოვპარეთ – კიდევ ერთი რეგისტრაცია, ამჯერად პოლიციის საუბნო განყოფილებაში. შემდეგ რეგისტრაცია ზაგსში, გადის ცოტა დრო და აჰა, ჩვენ უკვე რეგისტრაციის ექსპერტები ვართ. იმდენად ექსპერტები, რომ უკვე შეგვიძლია ახალი მომხმარებელი დავარეგისტრიროთ დედამიწაზე, მივცეთ მას ჩვენი გვარი და ჩვენივე არჩეული სახელი. თუკი სიდედრი მორწმუნეა, ცოლს კი დედა ძალიან უყვარს, ამ ახალ მომხმარებელს ეკლესიაშიც ვარეგისტრირებთ. ამ ყველაფერთან ერთად არ უნდა დაგვავიწყდეს რეგისტრაციის უამრავი პროცესი, რომელსაც ახალ-ახალ სამუშაო ადგილებზე გავდივართ, სასურველი ანაზღაურების ქონის შემთხვევაში კი – საკურორტო სასტუმროებში.
გავიდა ხანი, ჩვენ უკვე შუახნის ადამიანი გვქვია და უკან უზარმაზარი რაოდენობის რეგისტრაციები გვაქვს მოტოვებული, თუმცა წინ კიდევ ერთი გველოდება, რომელსაც ისევე როგორც ჩვენს პირველ რეგისტრაციას, სხვები გაგვატარებენ – რეგისტრაცია სასაფლაოს სააღრიცხვო წიგნაკში, რეგისტრაცია პოლიციაში, რომ მართლაც ჩვენი სიკვდილით მოვკვდით და… და მორჩა.
ალბათ რეგისტრაციების ამხელა სიმრავლეა, ტვინს რომ გვირევს და ონლაინ რეგისტრაციასაც ისე ვუყურებთ, როგორც რაღაც საშინელებას. არადა, განსხვავებით რეალური რეგისტრაციისგან, სადაც ზოგიერთ შემთხვევაში რამდენიმე სქელი შეკვრა საბუთის წარდგენა გვჭირდება, ონლაინ რეგისტრაცია ძალიან მარტივია და მაქსიმუმ 5 წუთი მიაქვს. არადა მოდი გულზე ხელი დაიდეთ და მითხარით – რამდენს გინდათ ამ პოსტზე კომენტარის დაწერა, მაგრამ ვორდპრესზე რეგისტრაცია გეზარებათ, ტვიტერის აქაუნთის შექმნა ”არ იცით” ან ფეისბუქ-კონექტის გაკეთება გესიკვდილებათ?
”არ ვიცი”-ს ფენომენზე ცალკე შევჩერდები. ეს არის ყველაზე ხშირი პასუხი, რაც გამიგია ჩემს შეთავაზება-რჩევაზე, რომელსაც რომელიმე სერვისის შესახებ ვაძლევ ნაცნობ-მეგობრებს. ”არ ვიცი როგორ დავრეგისტრირდე, რა ვქნა?” – ყველას, ვისაც ეს ფრაზა ერთხელ მაინც წარმოუთქვამს, მინდა ვკითხო – სცადეთ მაინც? რატომღაც, ადამიანიების უმრავლესობას, ნაცვლად იმისა, რომ რაიმე საიტზე დარეგისტრირდეს, ან თუნდაც რეგისტრაციის ფორმას ცალი თვალი გადაავლოს, ურჩევნია უფრო მარტივ გამოსავალს მიმართოს – ”მაილს გეტყვი და დამარეგისტრირე რა…” თითქოს მე უფრო სწრაფად ვწერ, უკეთესად ვიცი Random პაროლების მოფიქრება, ან უზარმაზარი წესების უფრო სწრაფად და სინდისის შეწუხების გარეშე ჩამოსკროლვა და ქვემომ პწიჩკის დასმა შემიძლია.
არადა, სულ რამდენიმე საიტია საქართველოში ცნობილი ფართოდ, რაზეც რეგისტრაციის ერთხელ გავლაა საჭირო და შემდეგ მშვიდად შეგვიძლია ცხოვრების გაგრძელება. სხვათა შორის, ეს კიდევ ცალკე პოსტის იდეაა, ქართული ნეტ-საზოგადოების გაუნათლებლობის შესახებ. თუმცა, სანამ მუზის ახალ შემოტევას ველოდები, მანამდე დაიარეთ ყველა ცნობილი საიტი და რეგისტრაცია გაიარეთ. ეს ხომ ასე ადვილია…
უფრო მანამდე კი შეგიძლიათ ეს პოსტი დაალაიქოთ, დააშეაროთ და დააკომენტოთ, ამით თქვენ არაფერი მოგაკლდებათ, მე კი ძალიან მესიამოვნება.
წარმოგიდგენთ Rage Comic-ს თემაზე ”ქართული ბლოგინგი”.
კომიქსის ქვემოთ მიწერილი მემებეიზის ლინკი იმის მანიშნებელია, რომ მაგ საიტზე გავაკეთე ეს კომიქსი. შესაბამისად აქვე ლინკს ჩავარჭობ, სურვილის შემთხვევაში იქაც რომ დაალაიკოთ და და-LOL-ოთ.
ლინკი სტუდიაში: http://cheezburger.com/View/4745978368
კომიქსი დამყარებულია რეალურ მოვლენებზე.
Spam – demotivator
