მე და ძიმას უკვე რამდენიმე წელია ერთი ტრადიცია გვაქვს – ზაფხულის ერთ ლამაზ საღამოს ვსვამთ და მერე პაპუტკებით მივდივართ ხოლმე ბათუმში. ამ რამდენიმე დღის წინაც იგივე განმეორდა. მინდა ვთქვა, რომ ბორჯომიც არანაკლები ადგილია, ვიდრე ბათუმი. ერთია ოღონდ, რომ ბორჯომის პარკს რომ ბოლომდე აყვები, მანდ არის გოგირდის წყაროები, რომელსაც ძალიან ნერვების მომშლელი დაცვა ყავს, რომელმაც ვერაფრით აგვიხსნა, რატომ არის ტყეში შესვლა ფასიანი. თუმცა იდეალური ამქვეყნად არაფერია.
მცირედი (13 წამიანი) ვიდეომიმართვა იმ გოიმებს და ყლეებს, რომლებმაც Youtube ახლახანს აღმოაჩინეს და ჯერ მისი მოხმარების ინსტრუქციას არ არიან გაცნობილნი. გენადი, ჩართე ფირი:
ბიძინა ივანიშვილი, ახლა უკვე ყვავის ბუდეში! ეს არის ის, რის მიღწევასაც ასე გულმოდგინედ ცდილობდით ყველა და აჰა, მიაღწიეთ კიდეც – მე ბიძინა ივანიშვილზე ვწერ პოსტს. მეტიც – ვიდეოპოსტს!
ალბათ იცით ამ პროექტის შესახებ… თუ არ იცით არაუშავს, მეც არ ვიცოდი, სანამ ფორუმზე არ ვნახე თემა, სადაც ამ პროექტისმონაწილე ოქროს ვიდეოები იდო. ეს რა ნახა ჩემმა თვალებმა, ეს რა გაიგეს ჩემმა ყურებმა. ჯერ იმ ადამიანის თავში ჩამახედა, რომელმაც გადაწყვიტა კრეატიული მათხოვრობის პოპულარიზაცია და მერე იმ ”კრეატიული მათხოვრების” თავში ჩამახედა, სუპერ-ნავაროჩენ ვიდეოებს რომ იღებენ და იმის იმედად აგზავნიან, იქნებ ფული მე მომცენო.
თუკი ამ ყველაფერს შევხედავთ იდეალური კუთხიდან და ვარდისფერი სათვალით, შეიძლება ითქვას, რომ მშვენიერი პროექტია. თან საქმეს აკეთებს (სტუდენტებს ფულს აძლევს), თან საქმეს იკეთებს (რომელიღაც ბანკის სახელსა თუ ტიტულში კიდევ ერთი პუნქტი ჩაიწერება – განათლების ქომაგი) და თან საქმეს გვიკეთებს (ვიდეო-კრეატივის პოპულარიზაცია).
კიდევ ცალკე საკითხია, ვის მოუვიდა თავში Mac სტილში გაეფორმებინა ეს ყველაფერი და სიტყვა Study-ის წინ პატარა i მიემატებინა.
ახლა მოვიხსნათ ვარდისფერი სათვალე და გადავხედოთ, რა გამოვიდა სინამდვილეში. ვიდეომარგალიტები საკმარისზე მეტია მანდ, ასე რომ აქ არცერთს არ დავლინკავ, არ მინდა დანარჩენებს ეწყინოთ.
საბოლოოდ კი, იმის საჩვენებლად, თუ რამდენად სისულელეა ეს პროექტი, მეც ჩავწერე იმავე სულისკვეთებით გაჟღენთილი საჩვენებელი ვიდეო, რომელსაც ექსკლუზიურად გთავაზობთ აქ.
*ვაბშეტა მოგატყუეთ, ეს ვიდეო ჯერ ფორუმის ზემოთხსენებულ თემაში მეგდო, რომლის ლინკიც არ მახსოვს. ასე რომ მაინც ექსკლუზივად ითვლება.
Using VST effect to change voice. ეძღვნება ინტერნეტში ახლახანს გამოჩენილ ურსულასა და აკიმს, ასევე უკვე არსებულ ჭიჭიკო-ბიჭიკოს და საერთოდ ყველას, ვინც ხმის შესაცვლელად პიჩ-შიფტერს იყენებს.
კვლავ და კვლავ და კვლავ და კიდევ 100500-ჯერ მოგესალმებით ჩემო მკითხველებო, რომლებიც ამ პოსტით ერთხელაც იქცევით მაყურებლებად. მინდა წარმოგიდგინოთ ვიდეოპოსტი, თემაზე ”ქართული კრეატივის მამები”, ანუ როგორ მოქმედებს ქართული კრეატივის მანქანა. დანარჩენს ვიდეოში იხილავთ:
მინდა წარმოგიდგინოთ ნამდვილი (არაფეიკი) რეალითი (ინტერნეტ) შოუ, ”აკვარიუმი”, რომლიც მონაწილეც (ერთერთი) გახლავართ მე. მეორე მონაწილე (ან პირველი) არის საბა (აქ კიდევ რამე ტექსტი ფრჩხილებში). ჩვენი (შოუს) საიტი არის (იქნება) Aquarium.ge (ვიცინი), რომელიც ჯერჯერობით გაგვითიშეს (ბოზები). მანამდე კი ტიზერ ვიდეო, რომელიც ამავე დროს არის ჩვენი გულისტკივილის (ერთად) გამოხატვა.
რაც შეეხება თავად აკვარიუმს (საბა მეუბნება, რომ აქ უნდა მძიმე, მაგრამ მე მაინც წერტილს ვწერ, რადგან ყლეზე მკიდია) (ესეც საბამ მიკარნახა). ეს იქნება ინტერნეტ რეალითი შოუ, გავკადნიერდები და ვიტყვი რომ ეს არის პირველად საქართველოში (სვიტის ”რეალითი ბლოგი, სექსი და როკენროლი” არ ითვლება). ფორმატი იქნება ისეთი, როგორიც რეალითი შოუებს შეეფერება (დიახ, ლომკა მაქვს!). და ა.შ. და ა.შ.
ძილის წამალი დავლიე, რადგან რამდენიმე ღამე არ მძინავს საერთოდ. წამალი რა თქმა უნდა მოქმედებს, და ჩემი წერის სკილები მკვეთრად კლებულობს. მატულობს მხოლოდ აზროვნება და მე ვცდილობ რომ წერით მაქსიმალურად ზუსტად და კარგად გავყვე ამ აზროვნებას. ვიდეო პოსტის ჩაწერა მინდოდა, მაგრამ მერე რომ გადავხედე ერთმანეთში გახლართულ შნურებს და კამერებს, მივხვდი, ამას მე ვერ გავარკვევდი ასე მარტივიად. ასე რომ წერა, წერა და მხოლოდ წერა, ამბობდა ჩინგისხანი.
ვიდეოპოსტების სტილში დავწერ ამას, ანუ დღიური, დიარი, ან თვიარი ან თვიურიანი. მოკლედ დღიურპოსტი.
ვგრძნობ როგორ ჯდება ჩემს ყველა უჯრედში წამალი, მოქმედებს ჩემს ფსიქიკაზე და ნელ-ნელა ახვევს ბურუსში, ისეთ ნისლში, რომლიდანაც თანდათან უფრო და უფრო ბუნდოვნად ჩანს ყველაფერი. თვალები ჩვეულებრივად კითხულობენ , თითები წერენ, თუმცა ხანდახან გაჭედვებიც აქვთ და ბოლოს ეს ყველაფერი ქაოსში გადადის. 20 წუთი მაქვს დარჩენილი, ვიდრე წამლის მოქმედება პიკს მიაღწევდეს. ამ პიკის მერე ან იძინებ, უფრო სწორად ითიშები, ან ზიხარ და დაყლეებული სახით… მაინც ზიხარ. მსგავსი სახე უკვე მივიღე, ფეხზე ადგომისას უჩინარი არამფარველი ხელს მკრავს და ცდილობს კედელს მიმახეთქოს. მი პად ძეისტვიემ ლიკარსტვა.
მუსიკა შეჩერდა, ”აეს დანას” ონსეტ დატას ვუსმენ და მივყვები. მე მინდოდა დამეწერა ბლოგპოსტი, როგორც დღიური, მაგრამ სტრიქონები და მოვლენები ერთამენთში მერევა. იყო მროვეალ აქ? მგონი იყო, ან არც იყო… ან რა მნიშვნელობა აქვს, დაიკიდე რა. მგონი არც არავინ ყოფილა. მე მარტო ვზივარ, სიბნელეში და მეშინია, რომ ეს წამლის მოქმედება მალე დამთავრდება და მე ვერ მოვასწრებ აზრის ჩამოყალიბებას. ყველა მკვეთრ მოძრაობას თან დასდევს ჩემი რამდენიმე გადღაბნილი გამოსახულება უკან…
რანდომ იმიჯ
მოკლედ, მორჩა ჩემი არაფხიზლობის აღწერა და სანამ ტვინი გამთიშვია დღიურზე გადავალ. დღეს მროველა იყო ჩემთან მგონი, დანარჩენებმა გადამაგდეს. საბამაც ვერ დაადგა საშველი გადმოსვლას. (რატომღაც მეჩვენება, რომ კლავიატურა სხვადასხვა ფერისაა და დაჭერისას ფერს იცვლის).
დღეიური ისევ: ორი დღის წინ ინტერნეტრი დავიდგი და ახლა ვთამაშობ, დილიდან საღამომდე, მთელ ჩემს აგრესიას ვირტუალური ტყვიების სახით ვუშვებ სხვადასსხვა ქვენიდან შეყრილ ჩემნაირ ადამიანებზე და მსიამოვნებს. როცა მკლავენ – შეძრწუნებული ვარ. და საერთოდ შემაშინებელი თამაშია ეს Call of Duty. ზუსტად უნდა ელოდე იმას, რაც ნამდვილ ომში გელოდება. ყველა მხრიდან მომავალი ზუზუნა ტყვიები, რომლებმად ნებისმიერ დროს შეიძლება შეგიწირონ. გრუხუნი, დაბომბვა, დედის იღლია. მით უმეტეს ახლა დავამთავრე რემარკის ”ჟამი სიცოცხლისა, ჟამი სიკვდილისა” და მისი რაღაცეები აქ განვიცადე…
კლავიატურა გამირბის! ამითი ჯობია ვიდეოპოსტი, არაფერი გაგირბის და რაც მთავარია არც შეცდომებს უშვებ წერისას, რომლებსაც არ ასწორებ, იმიტომ რომ რომ ჩაასწორო, მერემ შემდეგი აზრი გაიფანტება. აზრები კი, რამდენი მოდის! ქაოტურად, უაზრო აზრები. ეს რა არის. მუსიკაც ხელს მიწყობს, რომ დავიბნე და დავიკარგო. Aes dana – Onset data. პიზდეცია, მეგობრენო.
ამით ვასრულებ ჩემს ვიდეო პოსტს, უფრო სწორად მის სტენოგრამას. ხვალ გადავუვლი და გადავასწორებ, ან არც გადავუვვლი. მოკლედ ახლა წავედი, ერთ ხელსაც ვითამაშებ და დავიძინებ.
მას შემდეგ, რაც შედგა gbd10 ანუ ქართული ბლოგინგის დღეეები 2010, დიდი დრო არ გასულა. ის კი არა და ჯერ კიდევ გუშინ იქ ვიყავით ჯერაც. თავად მოვლენის ოფიციალურ ნაწილზე უკვე ბევრი დაიწერა და კიდევ ბევრი დაწერს. რამდენიმე არაოფიციალურ პოსტს (საბუნიას ყველაზე თევზური პოსტი და ეგოისტის არაოფიციალური ნაწილის მიმოხილვა) მეც მივამატებ ჩემს ვიდეო ვერსიას. ოფიციალური ჰეშტეგი და ამბავი რა თქმა უნდა დაცულია [იცინის]. ვიდეო:
პ.ს. მცირე ოფიციალური ნაწილი: ერთ-ერთ კონფერენციაზე ბლოგერებმა დავწერეთ ბლოგინგის ტუტორიალები, რომლებიც რა თქმა უნდა შეგიძლიათ იხილოთ ივენტის ოფიციალურ საიტზე – GBD.ge . რომ არ დაიკარგოთ, ჩემს დაწერილს აქვე გიბოძებთ, ლინკის სახით. ესაა ტუტორიალი პოსტის შორტკოდები ვორდპრესში.
მინდა წარმოგიდგინოთ ვიდეოპოსტი, რომელიც რამდენიმე დღის წინ ჩავწერე, მაგრამ იმდენად ვიყავით გართულები კედელზე ხატვით, რომ ბლოგზე გადმოდება დამავიწყდა. ფართი, რომელზეც ლაპარაკია ვიდეოში, ჩატარდა. დავლიეთ, ტრაკები ვიქნიეთ და მსგავსი სისულელეები ვაკეთეთ, რასაც საერთოდ ვაკეთებთ ხოლმე ფართებზე. ვიდეომდე ერთ სურათს დავდებ, ფართის ამონაგლეჯს ანუ. ვიდეოკამერა მქონდა წაღებული, მაგრამ ცხადია არაფერი გადამიღია.
ფართი საშკასთან, ვეძისში
და რაღა თქმა უნდა დაპირებული ვიდეოპოსტიც. 19 ივნისი, 2010:
მაშ ასე, ვეხმიანები საბას პოსტს, რომელიც ეხმიანება ლიშტოტას პოსტს, რომელიც ეხმიანება ფეისბუკზე შექმნილ ჯგუფს მე ხმას არ მივცემ გიგი უგულავას, თუ მმკ-ს წევრებს გამოუშვებენ. ჩემი გამოხმაურებაც, ცხადია, ვიდეო პოსტის სახითაა. გენადი, ჩართე ფირი:
ჩემმა ძველმა სასაპნემ ამოწურა თავისი თავი, როგორც იქნა. ასე რომ დღეს ახალი ვებკამერა ვიყიდე, შესაბამისად შემეძლება ვლოგის განახლება. გენადი, ჩართე მისასალმებელი ვიდეო:
სირცხვილია მეგობრებო, სირცხვილი. ადამიანი, მით უმეტეს ცივილიზებული, ასე არ უნდა დათვრეს.
ვიდეოპოსტი ჩემი და ძიმას მონაწილეობით. ლაპარაკი, ალაგ-ალაგ ღრიალიც, მიდის ყველაფერზე და არაფერზე ერთდროულად, ნუ ამავე დროს ფართიზეც, რომელიც უნდა შედგეს მალე წესით.
ამ გახსენებაზე – ახლა მომივიდა ფეისბუკზე ინვაითი ფართისა, რომელიც შედგება ხუთშაბათს, 14 იანვარს, კლუბ ”ოთახში” (თიბისი ბანკთან, მარჯანიშვილზე) და ამავე დროს თურმე მეც ვუკრავ. ძალიან ბევრნაირი ჭურში ჯდომა გამიგია, მაგრამ მსგავსი – პირველად. შეგიძლიათ თქვენც იხილოთ ეს ივენტი ფეისბუკზე და წამოხვიდეთ კიდეც. მანამდე კი იხილეთ ვიდეო, ანუ ის, რისთვისაც ამ პოსტის წერა წამოვიწყე:
ვიყავი რა ფილმზე, რომლის სათაურიც ყველასთვის ცნობილია და ჟღერს როგორც ”რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს 2”, თავიდანვე გავთვალე, რომ რევიუს დაწერა დამეზარებოდა, ამიტომაც ამ ყველაფერს მივეცი ვიდეო პოსტის სახე, რომლის ხილვაც შეგიძლიათ ქვემოთ. გენადი, ფონოგრამა:
დღეს როგორც იქნა ნი2-ის გადაღებები, რომელიც აგერ უკვე კვირაზე მეტია რაც იგეგმება. იგეგმება რა, თავისით არაფერი არ ხდება, ვგეგმავთ ანუ. ნუ მოკლედ ამავე თემაზე მიდის ვლოგპოსტიც, რომელიც აგერ უკვე რამდენი ხანია არ ჩამიწერია.
აქა ამბავი საბასი და მისი საყვარელი ლეკვისა. მართალია არ ეტყობა, მაგრამ თუკი საბას დავუჯერებთ, ეს დალმატინელის ლეკვია. არაუშავს, ამბობენ თავიდან ზებრას კვიციც თეთრიაო. ვერთობოდით ანუ და ვემზადებოდით ნი2–ის მორიგი ვიდეოს გადასაღებად.
