წუხელი მძიმე ღამე მქონდა, დილით საკმაოდ მწვავე პახმელიაზე გამეღვიძა, რაღა თქმა უნდა ტანსაცმლიანად მეძინა, როგორც ასეთ შემთხვევებში ძირითადად ხდება ხოლმე. წამოვდექი, გავიზმორე და ზანტი კატის მოძრაობით ტელევიზორის წინ გადავწექი. გამომდინარე იქედან, რომ მძიმე არამარტო ღამე მქონდა, გუშინაც მთელი დღე არაფერი გამიგია ნიუსები. ჩავრთე ტელიკი, ცოტა ხანი გონკებს ვუყურე, ვატრიალე არხები, ვატრიალე და თან ყოველ დაჭერაზე უფრო და უფრო აღტაცებული ვიყავი იმ ადამიანით, რომელმაც პულტიანი ტელევიზორი გამოიგონა და საშუალება მომცა წამოგორებულს მეღლაბუცა არხიდან არხზე.
და აი დაიწყო კურიერი… პირველივე ნიუსი ზედ მეჯახა – რუსები გადიანო. ვახ… ზნაჩიტ რაღაცა არსებობს… მაგრამ ეგენი ყველაფერს რომ დაჯმულს და დანაღმულს დატოვებენ, ამას ალბათ ყველა ხვდება. ასეა თუ ისეა, მიდის ომი ნელ-ნელა ბოლოსკენ, აი გეს.
