როგორც უკვე მოგახსენეთ, ერთი კვირის წინ თბილისის ბირფესტის მოსამზადებელ სამუშაოებზე მოვახერხე აღმოჩენა. მოვახერხე რა, თავად ნატახტარმა შემომთავაზა, არ გინდა ნახო რეებს ვაკეთებთო? რასაც აკეთებდნენ, ამის წაკითხვა შეგიძლიათ ზემოთ დალინკულ პოსტში, თავისი ფოტოგალერეით. ერთი კია, რომ 14 ივლისის ნაცვლად ფესტივალი ერთი კვირით გვიან ჩატარდა, რითიც წვიმასა და დელგმაში ლუდის სმას გადავრჩით.
ნუ, რადგანაც ფესტის ადგილის მოწყობა მაინც საჭირო იყო და მოსამზადებელ სამუშაოებს მაინც ვერ ავცდებოდით, ამიტომ პარასკევს ისევ გამოვცხადდი რესპუბლიკის მოედანზე, “საინტერესო ფაქტების” შესაგროვებლად. თუმცა საინტერესო იმაში, როგორ დაათრევდნენ მუშები აქეთ-იქეთ მაგიდებს, აწყობდნენ ბარებს და აკრავდნენ პლაკატებს, ვერაფერი ვნახე და შაბათის იმედად წამოვედი სახლში. რამდენიმე წინასაფესტე ფოტოს მაინც შემოგთავაზებთ:
და აი, გათენდა შაბათის დილა, 21 ივლისი. ფესტივალი 4 საათზე დაიწყო, თუმცა ქართული პუნქტუალობის გამო, სადღაც 6 საათისკენ მივედი იქ. ლუდის ფესტივალზე შარშანაც ვიყავი და შარშანწინაც, მაგრამ მასშტაბები ამისი აშკარად მეტი იყო. სხვა თუ არაფერი ბარი იყო 4-ის ნაცვლად ერთი 20-მდე, რის გამოც ლუდი არც აქაფებული იყო და არც თბილი. რა შუაშია ეს ყველაფერი ერთმანეთთან? მარტივია – როდესაც ბარები არის ცოტა, ლუდი იხარჯება სწრაფად და ახალშეერთებული კანისტრა (რომელიც, მოგეხსენებათ უსასრულო არ არის და ყოველ 50 ლიტრის მერე ახალი უნდა დააყენო) თან თბილი ლუდითაა სავსე და თან ქაფი მოაქვს პირველი სამი ბაკალი. მოკლედ, ლუდი რომ ცივი და უქაფო იყო, ეს მშვენიერია. ღია ფერის ნატახტარის გარდა ასევე იყო ოდნავ მუქი მთიელიც, რომელსაც, როგორც დავაკვირდი, უფრო ეძალებოდა ხალხი. Continue reading “ჩემი ორი დღე ლუდფესტზე”
